After the Covid crisis, the war in Ukraine and the unfolding energy crisis are putting the economy of the European Union (EU) in serious difficulty once again. With high inflation rates, gas supply disruptions and the expectation that the European Central Bank (ECB) is set to further increase interest rates, the risk of Europe falling into recession is real. Against this backdrop, the most immediate challenge is to tackle the energy crisis. There will, however, be other important items on the EU’s winter economic agenda. All of these issues will put the EU’s unity to the test. They will require Member States – and, above all, France and Germany – to overcome their divisions and work together to build political compromises.
Europe is experiencing its third geopolitical caesura in less than ten years: in 2014, Russia violated international law and shook the very foundations of the Charter of Paris when it annexed Crimea. Two years later, in 2016, Donald Trump moved into the White House. At the end of June 2016, a majority of UK citizens voted to take Europe’s largest military power out of the European Union (EU). Since 24 February 2022, a war has been raging in Europe – one that Russia is waging against Ukraine. It quickly became clear to the EU Member States that they would have to change their view of their own defence policy. But how can the EU27 manage to improve their military capabilities in a coordinated manner? And what other foreign and security policy instruments must the EU now strengthen in order to restore and guarantee security in Europe on a permanent basis?
W końcu razem dla Europy? Francja i Niemcy po wyborach nr 3
W Trójkącie Weimarskim poglądy na temat przyszłego kształtu UE są bardzo rozbieżne. Polski rząd odrzuca dalszy rozwój w kierunku ponadnarodowo-federalistycznej Europy – do czego dążą Francja i Niemcy – oraz konwencję konstytucyjną, która mogłaby utorować drogę do tego celu. Jedynie w zakresie polityki rozszerzenia UE można dostrzec zbliżenie. Partie opozycyjne nie podzielają jednak linii rządu. Przyszły kurs Polski w polityce europejskiej będzie więc w dużej mierze zależał od wyniku wyborów jesienią 2023 roku.
W końcu razem dla Europy? Francja i Niemcy po wyborach nr 2
Emmanuel Macron ze swoim proeuropejskim programem został ponownie wybrany na prezydenta. Jednak z powodu braku bezwzględnej większości we francuskim Zgromadzeniu Narodowym i w obliczu silnej eurosceptycznej opozycji prezydentowi będzie teraz trudniej uprawiać politykę europejską niż podczas pierwszej kadencji. Pod rządami Macrona Francja będzie kontynuować swoje zaangażowanie na tym obszarze, czy to w zakresie ożywienia gospodarczego, obrony czy wsparcia dla Ukrainy. Niekoniecznie jednak towarzyszyć temu będzie wezwanie do reformy traktatów UE. Niemiecki rząd musi mieć świadomość, że podczas drugiej kadencji Macron będzie miał mocniej związane ręce w sprawach polityki unijnej, nawet jeśli w wyniku wojny w Ukrainie Europa zyskała jeszcze bardziej na znaczeniu.
W końcu razem dla Europy? Francja i Niemcy po wyborach nr 1
Przejmując władzę w grudniu 2021 r., koalicja „sygnalizacji świetlnej” wyznaczyła nowe akcenty w polityce europejskiej. Rząd federalny zdecydowanie opowiada się za ponadnarodowym rozwojem UE, dystansując się od tendencji z czasów Merkel, kiedy preferowano rozwiązania międzyrządowe. Ponadto ma ambicję aktywniej włączyć się w debaty na temat przyszłego rozwoju UE – zarówno w zakresie pogłębiania instytucji i obszarów polityki, jak i rozszerzenia geograficznego.
The conference report “Art and Culture make a Difference. On the Role of Arts and Cultural Education in Rural Areas” summarises the results of the European online conference held in November 2021. The conference brought together researchers from the German Federal Ministry of Education and Research’s (BMBF) funding line “Arts and Cultural Education in Rural Areas” with participants from relevant areas of research and practice to discuss the role of arts and cultural education in rural areas and future prospects across borders.
Der deutsch-französische Literaturpreis wurde von der Stiftung Genshagen (Berlin-Brandenburg) und der Villa Gillet (Lyon) ins Leben gerufen. Seit 2010 wird diese Auszeichnung jährlich mit Unterstützung der Beauftragten der Bundesregierung für Kultur und Medien (BKM) und des französischen Ministère de la Culture verliehen. Je eine Autorin oder ein Autor aus dem deutschen und französischen Sprachraum erhalten den mit 10.000 Euro dotierten Franz-Hessel-Preis.
Publikacja zawiera analizy, propozycje i praktyczne przykłady z Francji, Polski, Słowenii, Portugalii i Niemiec, omawiane w ramach cyklu dyskusji prowadzonych w jesieni 2021 roku przez Fundację Genshagen.
Five voices from Benin, France, the United Kingdom, Germany, and Belgium provide insights from different perspectives on the debate about how to deal with collection items from colonial contexts in their respective countries. The online publication was created as part of the event series “Academy under Trees”.
Magazyn internetowy „Dwutygodnik”, Instytut Goethego w Warszawie oraz Fundacja Genshagen zaprosili w 2021 roku do lektury tekstów autorek i autorów z Polski i z Niemiec, którzy pisali o ekologii, kryzysie klimatycznym i relacjach między człowiekiem a przyrodą. Szukali nowych form narracyjnych i języków, by uwrażliwić ludzi na potrzeby przyrody.
Trójkąt Weimarski stracił swoją pierwotną rację bytu wraz z przystąpieniem Polski do UE, a następnie nie zdołano wyznaczyć dla niego nowych jasnych celów. Obecnie Trójkąt cierpi także z powodu silnych wewnętrznych konfliktów interesów i wartości. Należy je pilnie przezwyciężyć i określić nowe, aktualne cele dla Trójkąta. Tylko wtedy Francja, Polska i Niemcy będą mogły wspólnie przejąć konstruktywną rolę lidera w UE i odpowiedzialność za Europę w przyszłości.
Współpraca na płaszczyźnie kultury i społeczeństwa obywatelskiego uzupełniała w ostatnich latach więzi polityczne między Niemcami, Francją i Polską – nie zmieniając ich jednak zasadniczo. Kontakty kulturalne w ramach Trójkąta Weimarskiego nie są wykorzystywane zgodnie z możliwościami, jakie mogłyby dawać. Dzieje się tak pomimo faktu, że to właśnie to forum mogłoby przyczynić się do powstania wspólnej świadomości w zakresie historii tych trzech krajów i ich roli w integracji europejskiej. Aby to osiągnąć, należałoby skonsolidować stałe formy współpracy kulturalnej, ukierunkowane na młodzież i podmioty lokalne, a także sprzyjać mobilności między trzema państwami.
Potencjał Trójkąta Weimarskiego przysłoniły w ostatnich latach spory polityczne. Mimo wszelkich politycznych i ideologicznych napięć format zachowuje jednak swoją użyteczność w polityce europejskiej. Mógłby zostać wykorzystany do wzmocnienia zdolności do działania Unii Europejskiej, a także jej odporności i spójności. Wymaga to jednak postrzegania występujących różnic zdań jako zachęty do wspólnego poszukiwania rozwiązań.
Trójkąt Weimarski mógłby wygenerować dla Niemiec wartość dodaną w polityce europejskiej. Jego ramy trójstronne dobrze nadają się do realizacji trzech ważnych niemieckich celów: zapewnienia spójności europejskiej, poprawy legitymizacji niemieckiej – względnie niemiecko-francuskiej – polityki europejskiej oraz ułatwienia trudnych procesów decyzyjnych. Doświadczenia trzech dekad współpracy weimarskiej nakazują jednak zachować ostrożność. Trójkąta nie należy przeładowywać, ale powinno się go wypełnić treścią, wyznaczając konkretne priorytety.