W obecnej sytuacji Unia Europejska potrzebuje poszerzenia grona państw będących jej siłą napędową, a Polska jest naturalnym partnerem dla Francji i Niemiec w Europie Środkowej. Z perspektywy francuskiej Trójkąt Weimarski jest formułą o zasadniczym znaczeniu w kwestiach bezpieczeństwa i obrony po brexicie, a powinien być także narzędziem do współpracy gospodarczej i przemysłowej na rzecz Europejskiego Zielonego Ładu; jest on wreszcie jednym z forów, na których można realizować geopolityczne ambicje Europy w dziedzinie autonomii strategicznej.
Główne początkowe zadanie Trójkąta Weimarskiego - ułatwienie reintegracji Polski z europejskimi strukturami politycznymi - zostało zrealizowane. Poza tym jednak, w ciągu 30 lat istnienia Trójkąt nie odgrywał znaczącej roli w programach polityki zagranicznej Polski, Niemiec ani Francji. Perspektywy na ewentualne ożywienie tego formatu są niewielkie, ponieważ ostatnie rozbieżności polityczne między tymi trzema krajami utrudniają osiągnięcie konsensusu w sprawie konkretnych działań politycznych. Niemniej jednak Trójkąt zyskał wartościowy aspekt społeczny w postaci wielu godnych uwagi inicjatyw kulturalnych i artystycznych, które można i należy rozwijać.
W najnowszym wydaniu serii publikacji „Genshagener Papiere” Florent Marciacq i Tomasz Żornaczuk analizują rolę Polski, Niemiec i Francji w odniesieniu do Bałkanów Zachodnich – oraz to, w jaki sposób współpraca tych trzech państw w ramach Trójkąta Weimarskiego może wzmocnić stabilność i zmiany polityczne w tym regionie oraz wesprzeć jego zbliżenie do UE.
The conference report "Music, Media, Arts Education. A Pan-European Exchange of Views on Research, Practice and Musical Education in the Digital Age" summarises the results of the online European conference held in November 2020. The conference brought together researchers from the German Federal Ministry of Education and Research's (BMBF) funding line "Digitisation in Arts and Cultural Education" with actors from music education, research and practice throughout Europe.
Publikacją online „Kultura w czasach koronawirusa. Relacje z Niemiec, Francji i Polski”, Fundacja Genshagen chciałaby przyczynić się do tego, że również podczas trwania pandemii Covid-19 przedstawiciele środowisk kultury w Europie prowadzą dialog i wymieniają się informacjami.
Niniejsza edycja stanowi zbiór dziesięciu krótkich artykułów, które zostały opublikowane online w okresie od kwietnia do września 2020 r. w ramach zainicjowanej przez Fundację Genshagen serii pod tytułem „Acting European? The European Union and the Weimar Triangle in the Coronavirus Crisis”. Celem cyklu było przedstawienie reakcji politycznych i możliwych sposobów radzenia sobie z długofalowymi skutkami pandemii spowodowanej koronawirusem, zarówno w krajach Trójkąta Weimarskiego, jak i na szczeblu UE.
W tym artykule Hans Kundnani i Michał Kuź szczegółowo przyglądają się przyszłości Zachodu w burzliwych na całym świecie politycznie czasach. Po przedstawieniu różnych koncepcji „Zachodu”, badają oni wewnętrzny i zewnętrzny wymiar kryzysu, przez który ich zdaniem przechodzi obecnie zachodnia wspólnota wartości. Trzy państwa Trójkąta Weimarskiego w swoich wzajemnych relacjach odzwierciedliły niektóre z linii konfliktu tego kryzysu. Tylko jeśli Niemcom, Francji i Polsce uda się pokonać dzielące je różnice, Trójkąt Weimarski będzie mógł przeciwdziałać grożącej nam fragmentacji Zachodu, którą autorzy uważają za możliwy scenariusz na przyszłość.
After a bumpy start, the EU has drawn up a comprehensive response to the global Covid-19 pandemic by activating multilateral forums and providing assistance to third countries in need. If EU decision-makers can avoid the instinct of withdrawal that occurred during the sovereign debt crisis a decade ago, the coronavirus crisis also offers an opportunity for the Union to enhance its support for its neighbourhood and the Global South and, in so doing, to increase its global standing in a new geopolitical environment.
The foreseeable economic recession calls for a collective European response in a spirit of solidarity into which France and Germany have injected fresh impetus. However, beyond financial commitments and corresponding mechanisms, European solidarity must be backed by a strong and tangible political commitment in order to shape public opinion as well as a geopolitical strategy.
The notion of national sovereignty has regained importance in recent years, both on the international stage and within the EU. The current coronavirus crisis appears, at least at first sight, to be another example of the comeback of strong nation states. However, on closer inspection, a more nuanced picture emerges: as nation-state action is becoming increasingly ineffective in the medium and long term, the need for European (shared) sovereignty is being reinforced.
The coronavirus crisis is accelerating a paradigm shift in European integration. Freedom as the organising principle of the EU was in retreat even before the pandemic when liberalisation, openness and liberal democracy came under strain in many countries. Restrictions imposed to tackle Covid-19 are reinforcing this trend. Concerns that some of these restrictions may remain in place beyond the pandemic are legitimate, particularly in the case of countries that are abusing the crisis to achieve autocratic overreach. The EU will need to find new ways to defend its legal order based on freedom.
The coronavirus crisis has affected the countries of the Weimar Triangle to varying degrees. Bilateral relations between Germany and Poland as well as Germany and France have been strongly influenced by border closures, which have led to tensions between the countries. Although Franco-German relations seem to be gaining momentum after years of relative gridlock, the lack of Franco-Polish cooperation as well as common initiatives led to the complete invisibility of the Weimar Triangle. At this point, new ways of thinking are urgently needed if the Triangle is to fulfil its raison d’être.
Germany is emerging from the first phase of the pandemic with some scars, but broadly in good shape. Like most European countries, it was late in addressing the threat posed by the virus and in “thinking European” in its response. Its six-month EU presidency starting in July is bound up with unique challenges as re-opening internal borders and restarting the European economy may well determine whether the Union can hold together. In order to drive the EU’s economic and social recovery forwards, Berlin needs to present a compelling vision for a green and digital post-pandemic Europe worth striving for.
France is one of the countries that has been worst affected by Covid-19 in the European Union, pushing its healthcare system and its economic resilience to the brink. The current crisis rapidly put the government under severe pressure and once again tested French citizens' confidence in the executive. The French approach to this multidimensional crisis, which has had a strong European focus so far, could also be an opportunity for the government to inject fresh impetus into the country's European policy and to help strengthen the European Union as an actor in the current crisis.
The Covid-19 pandemic has hit Poland in a difficult period. The issue of postponing the presidential election, originally scheduled for 10 May, has led to significant tensions in an already deeply polarised political scene. While decision-makers were quick to introduce restrictive measures, they have questioned the efficacy of the solutions to the Covid-19 crisis proposed by the EU. However, in spite of the political rhetoric of self-sufficiency, Poland needs greater EU solidarity, especially when it comes to economic challenges.
Beyond its immediate effects as a global health crisis, the Covid-19 pandemic poses manifold political and economic challenges for the EU and its member states. Previous crises have shown that the EU's crisis management is dominated by intergovernmentalism and often limited to damage control. Nevertheless, common institutions and procedures such as those of the eurozone offer clear added value for the limited capacities of each member state and will make a difference in the long run.
Na początku lutego 2020 r. prezydent Francji Emmanuel Macron po raz pierwszy podczas swojej kadencji odwiedził Polskę. Wizyta ta była między innymi reakcją na znaczące pogorszenie relacji między Paryżem a Warszawą w ciągu ubiegłych lat i koncentrowała się na staraniach o nadanie nowej dynamiki stosunkom dwustronnym między oboma państwami. Odnosząc się do tego wydarzenia, Jérôme Heurtaux, Elsa Tulmets i Paweł Zerka w kompleksowy sposób naświetlają aktualny stan stosunków polsko-francuskich, określanych często jako najsłabsza strona Trójkąta Weimarskiego, i przedstawiają konkretne propozycje ożywienia tych relacji.
