Czwarte wydanie „Genshagener Noten” poświęcone zostało międzynarodowemu spotkaniu „Sztuka na ratunek: Romowie w Europie – Akademia pod drzewami”, które odbyło się w dniach od 11 do 13 września 2014 r. w Pałacu i Parku Genshagen. „Akademia pod drzewami” została zorganizowana przez Fundację Genshagen we współpracy z Fundacją Hildegard Lagrenne ds. edukacji, inkluzji i uczestnictwa Sinti i Romów w Niemczech.
Celem publikacji „Genshagener Papiereˮ jest cofnięcie się o krok do tyłu od aktualnych wydarzeń na Ukrainie i zastanowienie się nad wnioskami, jakie Europejczycy powinni wyciągnąć z kryzysu, który dla wielu był zaskoczeniem.
Począwszy od końca 2010 roku Arabska Wiosna wywarła duży wpływ na kraje położone na południu Morza Śródziemnego i konfrontując je z narzucającymi się wyzwaniami w zakresie bezpieczeństwa, energii i gospodarki.
Drugie wydanie „Genshagener Noten” jest poświęcone niemiecko-francuskiemu sympozjum „Sztuka i język”, które odbyło się 22 i 23 maja 2013 w Pałacu Genshagen. Zostało ono zorganizowane przez Fundację Genshagen we współpracy z Fundacją Hippocrène. Obu fundacjom przyświecał wspólny cel: długofalowe i trwałe wymacnianie pracy na rzecz Europy środkami i językiem sztuki. W roku jubileuszowym 2013, w którym w Niemczech i we Francji zostało przypomniane podpisanie Traktatu Elizejskiego sprzed pięćdziesięciu lat i jego dalekosiężne następstwa, uczestnicy pragnęli sformułować niemiecko-francuskie wezwanie do pielęgnowania kulturalnej różnorodności Europy.
W trzecim numerze „Genshagener Noten“ zaprezentowane zostały rezultaty konferencji „Platforma Teatralna – przełom w sztukach performatywnych”, która odbyła się w dniach od 10 do 12 czerwca 2013 r. w Pałacu Genshagen. Konferencja stanowiła kontynuację formatu „Platforma Edukacji Kulturalnej”, który Fundacja Genshagen realizuje co roku we współpracy z Pełnomocnikiem Rządu Federalnego ds. Kultury i Mediów (Referat Edukacji Kulturalnej), w celu szukania innowacyjnych koncepcji dla upowszechniania kultury i sztuki. Platforma po raz pierwszy poświęcona została kwestii związanej z upowszechnianiem kultury w zakresie teatru i tańca.
Od chwili stworzenia nowego rządu federalnego Niemiec aż do następnych krajowych wyborów we Francji i w Niemczech w roku 2017 otworzyła się przestrzeń do debaty nad pilnie potrzebnymi niemiecko-francuskimi impulsami dla kształtowania Europy.
Drugi tom Genshagener Schriften „Warsztat porozumienia. Niemiecko-francuskie procesy komunikacyjne i decyzyjne w polityce europejskiej” ukazał się w maju 2013 r. i był wynikim dwuletniego projektu badawczego Fundacji Genshagen, Niemieckiego Towarzystwa Polityki Zagranicznej i Université Cergy-Pontoise. W dziesięciu studiach przypadku autorzy z obu krajów analizują przebieg i czynniki sukcesu niemiecko-francuskiej komunikacji na czterech centralnych polach działania polityki europejskiej.
Instytucjonalizacja dwustronnej współpracy pomiędzy Niemcami i Francją osięgnęła jedyny w swoim rodzaju poziom w historii stosunków międzynarodowych. Stanowi wyraz chęci obu krajów do stworzenia nowej formy rządów, która jest usytuowana w europejskim wielopoziomowym systemie pomiędzy narodową a europejską płaszczyzną.
W niniejszej publikacji chodzi o kluczowe pytania o obszary bezpieczeństwa i handlu centralne dla stosunków transatlantyckich. Czym powinny wyróżniać się trwałe związki polityki bezpieczeństwa i handlu między Europą i USA? Jak duże są możliwości w czasach ograniczonych zasobów finansowych? Na jak wiele gotowe są rządy europejskich krajów? Przede wszystkim Niemcy i Francja jako motor europejskiej integracji i państwa rozstrzygające w kwestii przezwyciężania kryzysu euro, nie unikną ustosunkowania się do tych pytań.
50-ta rocznica podpisania Traktatu Elizejskiego 22 stycznia 2013 stwarza odpowiednią okazję, by przyjrzeć się stosunkom niemiecko-francuskim w Europie. Skutki przełomu z 1989 roku dotyczyły nie tylko na globalnego i europejskiego poziomu. Także stosunki niemiecko-francuskie stanęły w obliczu nowych i znaczących wyzwań.
Żeby pokonać przepaść między możliwościami działania w ramach polityki bezpieczeństwa i obrony z jednej strony i ekonomicznym znaczeniem UE z drugiej, w dyskusjach ponownie pojawia się pomysł utworzenia europejskiej armii. W swoim artykule Claudia Major analizuje warunki potrzebne do stworzenia europejskiej armii. Podejmuje również kwestię tego, jak sensowna i realistyczna jest ta koncepcja dzisiaj i jakie można przedstawić scenariusze rozwoju.
Pierwsze wydanie „Genshagener Noten" poświęcone jest sympozjum „Sztuka przekazu-przekaz sztuki” oraz nagrodzie Pełnomocnika Rządu Federalnego ds. Kultury i Mediów w dziedzinie Edukacji Kulturalnej 2012 i ma formę reportażu. Kolejne publikacje z serii „Gensahagener Noten” prezentować będą stanowiska na wybrane tematy lub poszczególne projekty.
Europa przechodzi kryzys tożsamości. W obliczu aktualnego zarządzania kryzysowego bledną podstawowe idee jedności europejskiej, osoby decydujące na płaszczyźnie politycznej pozwalają prowadzić się narodowym egoizmom zamiast dostarczać jasne wskazówki, co powoduje, że obywatele z coraz mniejszym zrozumieniem podchodzą do integracji europejskiej. Jednak Europa nadal jest w stanie odwrócić tendencję spadkową. Do tego niezbędne jest, by wykorzystała kryzy jako szansę na nowe zdefiniowanie się jako europejski projekt przyszłości oraz by sformułowane zostały ponownie jej priorytety. Jasne jest, że żadne państwo członkowskie UE nie jest w stanie wyjść z kryzysu podążając samotnie własną drogą.
Zarządzanie kryzysowe Unii Europejskiej znajduje się w krytycznej fazie. Aby pozostać wierną swojej tożsamości cywilno-wojskowej, UE musi sprostać zadaniu zapewnienia solidnej podstawy do funkcjonowania Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony oraz niedawno utworzonej Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych. Najnowsza inicjatywa państw Trójkąta Weimarskiego: Francji, Niemiec i Polski dała nowe impulsy do rozwoju kompleksowej strategii zarządzania kryzysowego.
7 lutego 2011 roku szefowie państw Trójkąta Weimarskiego- Bronisław Komorowski, Angela Merkel i Nicolas Sarkozy spotkali się w Warszawie, by rozmawiać na temat przyszłości współpracy trójstronnej, zwłaszcza w obszarze Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony. Ministrowie ds. europejskich tych trzech krajów obradowali blisko rok wcześniej. Wówczas rozmowy dotyczyły perspektyw wspólnej strategii gospodarczej dla Europy oraz polityki klimatycznej. Czy na tym polu Trójkąt Weimarski może odegrać istotną rolę? Jego cel z 1991 roku, czyli wprowadzenie Polski i młodych demokracji z Europy Środkowo-Wschodniej do Unii Europejskiej, został dawno osiągnięty. Jakie impulsy dla Europy może wygenerować zatem współpraca między Polską, Francją i Niemcami?
Publikacja powstała w nawiązaniu do konferencji pt. „Bolonia 2020. Ku przyszłości Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego“, która odbyła się w kwietniu 2010 roku w Pałacu Genshagen. Konferencja zorganizowana została przez Fundację Genshagen oraz Centrum Bolońskie Konferencji Rektorów Szkół Wyższych z udziałem Konferencji Rektorów z Polski i Francji.
Niniejsza publikacja powstała w powiązaniu z konferencją „Grupa robocza Trójkąta Weimarskiego - europejskie rozmowy eksperckie”, którą zorganizowała Fundacja Genshagen wspólnie z Fundacją im. Friedricha Eberta oraz polsko-niemieckim magazynem DIALOG. Dziedzina energii i zrównoważonego rozwoju daje wiele możliwości na ożywienie kooperacji w ramach Trójkąta Weimarskiego, zwłaszcza w kontekście najnowszych deklaracji liderów politycznych z Niemiec, Francji i Polski o woli zacieśniania trójstronnej współpracy.
