Zarządzanie kryzysowe Unii Europejskiej znajduje się w krytycznej fazie. Aby pozostać wierną swojej tożsamości cywilno-wojskowej, UE musi sprostać zadaniu zapewnienia solidnej podstawy do funkcjonowania Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony oraz niedawno utworzonej Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych. Najnowsza inicjatywa państw Trójkąta Weimarskiego: Francji, Niemiec i Polski dała nowe impulsy do rozwoju kompleksowej strategii zarządzania kryzysowego.
7 lutego 2011 roku szefowie państw Trójkąta Weimarskiego- Bronisław Komorowski, Angela Merkel i Nicolas Sarkozy spotkali się w Warszawie, by rozmawiać na temat przyszłości współpracy trójstronnej, zwłaszcza w obszarze Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony. Ministrowie ds. europejskich tych trzech krajów obradowali blisko rok wcześniej. Wówczas rozmowy dotyczyły perspektyw wspólnej strategii gospodarczej dla Europy oraz polityki klimatycznej. Czy na tym polu Trójkąt Weimarski może odegrać istotną rolę? Jego cel z 1991 roku, czyli wprowadzenie Polski i młodych demokracji z Europy Środkowo-Wschodniej do Unii Europejskiej, został dawno osiągnięty. Jakie impulsy dla Europy może wygenerować zatem współpraca między Polską, Francją i Niemcami?
Publikacja powstała w nawiązaniu do konferencji pt. „Bolonia 2020. Ku przyszłości Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego“, która odbyła się w kwietniu 2010 roku w Pałacu Genshagen. Konferencja zorganizowana została przez Fundację Genshagen oraz Centrum Bolońskie Konferencji Rektorów Szkół Wyższych z udziałem Konferencji Rektorów z Polski i Francji.
Niniejsza publikacja powstała w powiązaniu z konferencją „Grupa robocza Trójkąta Weimarskiego - europejskie rozmowy eksperckie”, którą zorganizowała Fundacja Genshagen wspólnie z Fundacją im. Friedricha Eberta oraz polsko-niemieckim magazynem DIALOG. Dziedzina energii i zrównoważonego rozwoju daje wiele możliwości na ożywienie kooperacji w ramach Trójkąta Weimarskiego, zwłaszcza w kontekście najnowszych deklaracji liderów politycznych z Niemiec, Francji i Polski o woli zacieśniania trójstronnej współpracy.
Niniejsza publikacja jest owocem konferencji: „UE-NATO-Rosja: dawni konkurenci na drodze do globalnego partnerstwa w zakresie polityki bezpieczeństwa". Konferencja została zorganizowana jesienią 2010 roku w Warszawie przez Fundację Genshagen oraz Fundację im. Friedricha Eberta we współpracy z Demos Europa w ramach projektu „Sieć współpracy Trójkąta Weimarskiego - europejskie rozmowy eksperckie“.
Zarówno w Niemczech, jak i we Francji coraz wyraźniej mówi się o potrzebie nowego początku w stosunkach dwustronnych. Stosunki niemiecko-francuskie nadal charakteryzuje infrastruktura wywodząca się z czasów pojednania między tymi krajami, co jest anachronizmem w dobie globalizacji gospodarki światowej i towarzyszącej jej „fragmentacji” na płaszczyźnie społecznej i regionalnej.
Pierwszy numer publikacji z serii Genshagener Papiere ukazał się bezpośrednio przed niemiecko-francuskim posiedzeniem Rady Ministrów, które było pierwszym posiedzeniem od momentu wejścia w życie Traktatu Lizbońskiego i prezentuje rekomendacje polityczne dla odnowy stosunków niemiecko-francuskich w Europie autorstwa ekspertów z obydwu krajów.
